အသည်းရောင် အသားဝါဘီနှင့်ဆေးဝါးများ

အသည်းရောင်ရောဂါ “ဘီ” ကာကွယ်ဆေးကို အမေရိကန် ပြည်ထောင်စုတွင် ၁၉၉၁ ခုနှစ်စ၍ စီမံချက် ချမှတ်ကာ ထိုးနှံပေးခဲ့သည်။ ကလေးငယ်များတွင် ကာကွယ်ဆေးကြောင့် ထိရောက်သော ပဋိပစ္စည်း ပမာဏ ရရှိနိုင်မှုမှာ ၉၅ ရာခိုင်နှုန်းနှင့် အသက် ၆၀ ကျော်လျှင် ၇၅ ရာခိုင်နှုန်းသာ ရှိတော့ကြောင်း တွေ့ရသည်။ ရုတ်တရက် ချက်ချင်းဖြစ်သော အသည်းရောင်ရောဂါ “ဘီ” သည် သာမန်အားဖြင့် ကုသမှု မလို အပ်ပေ။ ရောဂါမှာ လူကြီးများတွင် အလိုအလျောက် ပျောက်ကင်းသွားလေ့ရှိသည်။ ဗိုင်းရပ်စ် ဆန့်ဆေးများ လိုအပ်မှုမှာ ၁.၀ ရာခိုင်နှုန်းပင် မရှိ ဟုဆိုသည်။ ရောဂါ အခြေအနေ ဆိုးရွားသူနှင့် ခုခံအားနည်းသူ တချို့အတွက်သာ လိုအပ်တတ်သည်။

သို့သော် အသည်းရောင်ဘီပိုး နာတာရှည် ကူးစက်ခံရလျှင် အသည်းမာ၊ အသည်းခြောက်ခြင်းနှင့် အသည်းကင်ဆာတို့ မဖြစ်အောင် ကာကွယ်သွားရန် အရေးကြီးသည်။ နာတာရှည် ကူးစက်ခံရသူ၌ “alanine aminotransferase” ဇီဝဓာတ်ကူးပစ္စည်း အမြဲတမ်း မြင့်တက်နေလျှင် အသည်း ပျက်ယွင်းမှုရှိကြောင်း သိနိုင်သည်။ HBV-DNA ပမာဏ မြင့်တက်နေခြင်းသည် ကုသရန် လိုအပ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ကုသမှုသည် ၆ လမှ တစ်နှစ်ခန့်ထိ ကြာမြင့်နိုင်သည်။ သုံးစွဲမည့် ဆေးဝါးနှင့် ဗီဇ အမျိုးအစားပေါ်တွင် မူတည်နေသည်။ မည်သည့် ဆေးဝါးကမျှ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးများ ပျောက် ကွယ်အောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်သော်လည်း ဗိုင်းရပ်စ် မျိုးပွားမှုကို ရပ်တန့်ပစ်နိုင်စွမ်း ရှိသည်။ ၂၀၀၈ ခုနှစ်တွင် အသည်းရောင်ရောဂါဘီ အတွက် ဆေးဝါး (၇) မျိုး လိုင်စင်ခွင့်ပြုချက် ရခဲ့သည်။

• Lamivudine (Epivir)
• Adefovir (Hepsera)
• Tenofovir (Viread)
• Telbivudine (Tyzeka)
• Ente cavir (Baraelude)
• Interferon alph 2a နှင့်
• PE Gylated interferon alpha -2a (Pegasys) ဆေးများဖြစ်သည်။

Healthcare.com.mm သင့်ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်ပေး
Credit:
ဒေါက်တာအေးကျော် (ဇီဝကမ္မဗေဒ)
ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ သတင်းနှင့်ဗဟုသုတများ စာအုပ်မှကောက်နှုတ်ထားပါသည်။